Asude bir tanış

Yaşının en güzel zamanı olduğunu düşündü, takvim yapraklarına bakarken. Zaman nasılda hızla akıyordu. İç sesini dinlediğindeyse, zamanın değil ömrün kısa olduğunu hatırlattı kendine. Doğan ve batan güneş arasına sığdırmaya çalışıyordu hayatını belki ama, en çok gecenin sessizliğini ve gizemini seviyordu. Yaşadığı kent ise istediği fırsatları hem doğayla hem de ılıman havasıyla fazlasıyla veriyordu ona. Bazen bir akşam üstü sahil şeridinin hemen kıyısında bir bankta, bazen sessiz bir koyda, bazense yemyeşil bir orman yolunda. Trafiğin ve insanların sesinden kaçmak istediğinde çok fazla alternatifi vardı. Sadece farklı bir gözle görmeyi ve yüreğini derinden dinlemesi gerekiyordu. Yine o anlardan biri olduğunu hissettiğinde, sakin bir melodi açtı radyosundan ve hazırlanmaya başladı. Dışarı da nazlanarak bulutlarla oyun oynayan bir güneş ve kendini hafiften hissettiren bir esinti vardı. Sanki bir buluşma anına hazırlanırcasına keyifle makyajını yaptıktan sonra, kendini mevsimin kollarına bırakacaktı.

Yol üstünde ona eşlik edeceğini bildiği sessiz dostlarına bir ziyafet çantası da hazırlayarak yola koyuldu. Adımları ahesteydi, bastığı toprağın her zerresini hissetmeliydi ve sadece toprağı mı? Yürüyebildiği ayaklarını da…

Derin bir nefes aldı, ciğerlerini hissedene kadar. Ne kadar şanslı olduğunu düşündü, tüm duyguları canlıydı, hissizce yaşadığını zannedenlere inat. Yürüdüğü sahil yolunun sonunda tek başına yalnızlığın keyfini çıkarttığı duruşundan belli olan bir ağacın hemen altındaki banka doğru ilerledi. Avucunu açıp ağacın gövdesine dokundu ve merhaba dedi sessizce. Yaprakları bir anda daha fazla ses çıkartmaya başlamıştı heybetli ağacın hoş geldin dercesine.

Tam banka oturacaktı ki minik bir kedi ve köpek ona eşlik etmek ister gibi oturdular ağacın gölgesine. Hemen çantasından onlar için hazırladığı yemekleri çıkarttı ve bir kere daha davetsiz misafirlerine mutluluk oldu.

Sevgi sadece dilde mi şekillenirdi? Bakışları binlerce teşekkür ederken yavruların o banka oturup deniz ve gökyüzünün birleştiği yere odaklandı. Muhteşem bir görsel şölen sunuyordu gökyüzü, görebildiği gözlerine, anlayabildiği aklına, hissedebildiği yüreğine şükürler etti.

Vakit hızla ilerlemişti, kalkmaya hazırlanırken torunu olduğunu düşündüğü bir çocukla yetmiş yaşlarında bir teyze banka oturmak için müsaade istedi. Gülümseyen bir tavırla, memnuniyetle oturmalarını rica etti. Teyze, sözlerine mevsimlerin değişmesiyle başladı. Haklıydı belki artık ne eski zaman kışı ne de yazı yaşayabiliyorduk. Üşümeye başlayan ellerini iki göğsünün altında birleştirirken torununun tişört ile oturduğunu fark ettiğinde yaşı aklına gelmiş olmalı ki; “Tabi dedi yaş ilerledi, bazen zamanın bu kadar hızlı geçtiğini unutuyorum” dedi. Hafifçe başını kaldırıp sağlıklı uzun bir ömür diledi teyzeye. Daha sözünü bitirmemişti ki, teyze hızla söze girdi; “İnsan hep genç kalacak sanıyor. Hep aynı netlikte görebileceğini, aynı hızla yürüyebileceğini ve bedeninin hep aynı canlılıkta olabileceğini düşünüyor. Zaman yaşının üstüne artılar ekledikçe yaşanmışlıklarla birlikte bunların hepsi azalmaya başlıyor bir tek şey hariç, ruhun. Benim mesela ruhum hala torunumun yaşında” diyerek torununa döndü dışardan görebildiğim bir hüzünle.

Teyze haklıydı, nasıl bir teselli verilirdi ki sahip olduğu yaşına. O bunu düşünürken, sözlerine devam etti kadın; “Yaşının ve gençliğinin kıymetini bil yavrum. Günün en az kısa bir zamanında başka bir insanın gülümsemesi olmayı ihmal etme. Doğayı, hayvanları çok sev, koru onları. Çocukların ve hayvanların gözlerindeki mutluluk ol. Yaş almış insanların yüzlerindeki çizgilerden yaşanmışlığın ne olduğunu, emeklemeye başlayan bir bebektense mücadelenin ve azmin sana neler katacağını gör.

Eğer çaresiz hissedersen, mücadele ederken elin yüreğinde olsun, yalnız değilsin. Sabırla ve tevekkülle yeni açılacak olan kapıları bekle.”

Teyze sözlerine son verirken huzurun ve mutluluğun eşlik ettiği esintiyi kalbinde hissetti ve teşekkür etti. Güzel dilekler ve iyi niyetlerin eşlik ettiği kısa bir veda konuşmasından sonra havanın serinlemesiyle bu defa biraz daha hızlı adımlarla evinin yolunu tuttu. Aklı takvim yapraklarındaydı ve tabi ki teyzede. Telefonunu çıkartıp kadının sözlerini not almaya başladı. Hem ses tonu hem de sözleri ruhuna çok iyi gelmiş ve çok şey katmıştı ona. Hiçbir karşılaşmanın tesadüf olmadığını bildiği bir tanışmaydı bu kısa sohbet.

Yaşının en güzel zamanlarına katabileceği güzellikleri düşünerek yüreğine, zamana aldırış etmeden bir fidan daha dikti.

Ola ki o da teyzenin yaşına geldiğinde yaşça küçük birine denk gelirse, büyüme serüvenini anlatabilsin diye…