Özel çocuğu olan ve engeli olan annelerin dilinden…

Bugün sizlere engelli annelerin ve özel çocuklara sahip annelerin penceresinden seslenmek istiyorum.

Engelli olmak, kadın olmak ve anne olmak. İşte özellikle bizim ülkemizde bu özelliklerin hepsine sahipseniz, zaten bütün engelleri aşmışsınız demektir.

Annelik herkes için zordur, ama engelli ya da özel bir çocuğa sahip olan anne, ebeveynliğin iniş çıkışları ile uğraşırken, bir yandan da içinde bulunduğu durumun getirdiği ek zorluklarla karşı karşıya gelmek durumundadır.

Engelli bir anne bebeğini nasıl büyütür hiç merak ettiniz mi?

İşitme engelli annelerin örneklerinden başlayalım. En büyük sorunlarıdır, bebekleri ağladığında duyamamak. Ama öylesine bir his oluşur ki içlerinde, duymuş gibi giderler bebeklerinin odasına uyandıklarını anlayıp. Yine de ciddi bir problemdir onlar için ihtiyacı olduğunda zamanında bebeğine ulaşamamak. Ya da odasında oyun oynarken küçük bir ev kazası geçiren çocuğunun çığlığını fark edememek. Hangi anne duymak istemez ki, bebeğinin konuşmaya başlarken çıkardığı ilk heceleri?

Görme engelli annelerimizin sorunları daha farklı. Bebeklerinin ilk ultrason görüntülerini izleyemiyorlar mesela. Bir anne için çok heyecanlı ve önemli olan bu anı yaşayamıyorlar. Yeni bir teknik geliştirmişler görme engelliler için. Üç boyutlu yazıcı teknolojisi sayesinde Brezilya’da bir görme engelli anne adayı, bebeğini dokunarak hissetmiş. Bu teknikler geliştirilir elbette, ama takdir edersiniz ki bu cihazlar orta halli bütçelerle sahip olunacak gibi değildir. Okuma çağında çocuğu olan bir görme engelli anne, çocuğuna ders çalıştırmakta zorlanır, birçok konuda evladına yardımcı olamamanın üzüntüsü yaşar.

Gelelim bedensel engellilere. Engel gruplarının içinde diğerlerine oranla daha az problemler yaşanacağı düşünülse de, hiç de görüldüğü gibi değildir aslında. Bizzat kendim yaşadığım için çok iyi biliyorum. Çocuğunuzu kucağınıza alıp oyun oynayamazsınız mesela. Elinden tutup okuluna götüremezsiniz. Parklarda koşamazsınız birlikte.
Bir diğer başarılı anne grubu ise engelli bir çocuğa sahip olan annelerimiz. Oldukça mücadele gerektiren bir durum elbette. İster doğuştan olsun, ister sonradan kabullenilmesi zor bir süreç başlar önünüzde.

Bitmeyen neden niçin soruları, toplumun yargılayan bakışları işinizi daha da zorlaştırır. Ama inanın, ne kadar çabuk kabullenirseniz o kadar kolay başa çıkabilirsiniz.

Özel çocuklara sahip olan bu annelerimize birkaç önemli not iletmek istiyorum buradan. Öncelikle çocuğunuzun neler yapamadığı değil, engeline rağmen neler başarabildiğini gözlemleyin. Onun ile birlikte dışarı çıkın ve sosyalleşmesini sağlayın, engeli olduğu için eve kapatmayın sevgili anneler. Bu zaman zarfında, komşularınız, akrabalarınız ya da çevrenizdeki diğer insanların tutum ve davranışları belki sizi rahatsız edecektir ama asla umursamayın, bilakis çocuğunuz ile aranızdaki iletişimin ne kadar kuvvetli olduğunu gösterin onlara.

Çocuğunuzun yaşadığı problemler hakkında geniş bilgiye sahip olun, unutmayın bu durumu yaşayan bir tek siz değilsiniz, bu kişilerle iletişime geçin, vakıflara, engelli merkezlerine ulaşın ve çocuğunuzun bu merkezlerin sağladığı imkanlardan faydalanmasına izin verin. Engelsiz çocuklar ile arkadaşlık kurmasına yardımcı olun ve topluma karışmasını sağlayın. Çocuğunuzu alıp gidin, uzak durmayın, mutlaka sizin çocuğunuza da size de çok fayda sağlayacaktır bu merkezler. Sizinle aynı yolculukta olan, benzer düşüncelere sahip ebeveynler ile sürekli iletişim halinde olun.

Onların başarabildiklerini siz yapmayın, yalnızca yapabilmesi için destek verin. Elbette koruyucu olun ama güvenini sarsmadan. Hayata bir de onun penceresinden bakın, bence bu size çok şey katacaktır.

Her birimiz kendimizce çözümler üretmekteyiz, karamsarlığa düşüp pes etmek gibi bir şansımız yok çünkü. Elimizden gelenin en iyisini yapmakla yükümlüyüz. Her ne kadar mükemmel olamasak da. Yeterli olamadığımız noktalar da ise bizim daha iyisini yapabilmek için elimizden asla bırakmadığımız başarı anahtarımız var, yani hırsımız.

Evet, hepimiz anneyiz, çocuklarımız ile ilgili her türlü sıkıntıyı çözmek için gayret ediyoruz ancak mücadele etmemiz gereken çok önemli bir konu daha var. Çocuklarımızı ayrımcılıktan uzak olarak toplumun içine karıştırmak. Utanmamalıyız, çekinmemeliyiz. Bunun yerine yeteneklerimizle gurur duymalıyız ve ebeveynlik dünyasının bizi ötekileştirmeden bize uyum sağlaması için mücadele etmeliyiz. Bu çok yorucu olabilir. Ancak çocuklarımıza ilham verme konusunda eşsiz bir konumda olduğumuzu hissetmeliyiz.

Elbette çok zor bir mücadele veriyoruz hepimiz. Hırslandıkça daha iyisini yapıyoruz ve yapmaya devam edeceğiz. Yeter ki önümüze toplumsal engeller çıkartılmasın.

Engelli engelsiz tüm annelerin anneler Günü kutlu olsun.